مطالعات جدید نشان می‌دهد که میزان استرس در والدینی که خود دارای اختلالات خواب هستند یا فرزندانی با اختلال خواب دارند، بیشتر است.
اختلالات خواب و استرس دارای یک همبستگی دو طرفه هستند و بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. از سوی دیگر بین خواب، استرس، خلق‌و‌خو و خستگی والدین و خواب فرزندانشان تعاملی پیچیده وجود دارد.
در تحقیقات جدید، محققان داده‌های ۱۴۰۰۹ کارمند در سال ۲۰۲۰ را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که ۲.۲ درصد از کارکنان برای درمان استرس و ۱۲.۵ درصد برای درمان اختلال خواب از جمله بی‌خوابی، پرخوابی یا آپنه خواب مدرک پزشکی ارائه کرده‌اند و دو درصد از کودکان، یک یا چند مدرک پزشکی در این زمینه دارند.
محققان پس از اطلاع از سن، جنس و وضعیت تاهل متوجه شدند که میزان استرس در کارکنان مبتلا به اختلال خواب ۱/۹۵ برابر، در افراد مبتلا به بی‌خوابی سه برابر و در افراد مبتلا به آپنه خواب ۱/۸۸ برابر بیشتر است. میزان استرس کارکنان در صورت اختلال خواب فرزندان ۱/۹۰ برابر بوده و در صورتی‌که فرزندشان دچار اختلال بی‌خوابی باشد تا ۲/۸۹ بار بیشتر است. این مطالعه همچنین نشان داده است که اگر کودکی دچار اختلال خواب باشد، میزان بی‌خوابی والدین و آپنه خواب در هر دوی آن‌ها تقریبا دو برابر می‌شود.
آن‌ها اعلام کرده‌اند که شناخت بیشتر ارتباط بین کیفیت خواب والدین و کودکان و استرس والدین ممکن است به بهبود درمان و کاهش خطر این اختلالات کمک کند.