تعداد زیادی از خودروهای الکتریکی، در خیابان‌ها و بزرگراه‌های سراسر کانادا وجود دارند، اما کامیون‌هایی که با انرژی باتری کار می‌کنند، به ندرت در میان آنها دیده می‌شوند. البته قرار است در این زمینه، تغییرات زیادی رخ دهد.
در این هفته، شرکت Enmax مستقر در شهر کلگری، از دو عدد کامیون خدماتی جدید رونمایی کرده است که کارگران، از آنها برای کمک به روشن نگه داشتن برق شهر استفاده خواهند کرد. بر اساس گفتههای شرکت Enmax ، این اولین شرکت خدمات شهری در کانادا است که کامیون‌های الکتریکی نیمه سنگین را مورد آزمایش قرار میدهد.
وقتی صحبت از داشتن کامیون های بزرگی می‌شود که با باتری کار می‌کنند، اساساً تولید چنین وسایل حمل‌ونقلی باید از صفر شروع شود. در واقع، وسایل نقلیه، کمیاب هستند و بیشتر اوقات هم به شبکه‌ای از ایستگاه‌های شارژ در مقیاس صنعتی نیاز دارند.
شرکت Enmax انتظار دارد که هر یک از این دو کامیون، باعث صرفه‌جویی ۴۳۰۰ لیتر گازوئیل در سال شوند.
«جانا موزلی»، رئیس شرکت Enmax Powerدر این باره می‌گوید: «هزینه کل مالکیت یکی از این وسایل نقلیه الکتریکی نیمه سنگین، از نظر تعمیر و نگهداری، ۵۰% کمتر از خودروهای احتراقی ما خواهد بود؛ بنابراین، تا حد قابل توجهی منجر به صرفه‌جویی می‌شود.» این شرکت می‌خواهد کلیه ۴۰۰ خودروی خود را تا سال ۲۰۳۰ الکتریکی کند.
با همکاری شرکت حمل‌ونقلBison با شرکت تولیدکننده کامیون آمریکایی Freightliner Trucks ، دو عدد از تریلرهای کوچک تمام الکتریک به مدت دو ماه مورد آزمایش قرار میگیرند که بین دلتا، بریتیش کلمبیا و ایالت واشنگتن به حرکت در میآیند.
شرکت حمل‌ونقلBison در تابستان سال گذشته، آزمایش خود را با دو عدد خودروی نیمه الکتریکی، در طی دو ماه انجام داده و محموله را هم بین دلتا، بریتیش کلمبیا و ایالت واشنگتن تحویل داده است.
البته به دلیل پاندمی کرونا و مسائل فرامرزی، یک سری چالش‌های راهبردی هم در این بین وجود داشته است، اما این شرکت اعلام کرد که پروژه آزمایشی با موفقیت انجام شده است.
در این مرحله، حتی اگر شرکتهای حمل‌ونقل هم بخواهند الکتریکی شوند، باز هم چنین مسئلهای می‌تواند بسیار چالشبرانگیز و هزینهبردار باشد.
«مایک گومز»، نائب‌رئیس تعمیر و نگهداری شرکت حمل‌ونقل Bison با اشاره به اینکه تعداد مختلفی از تولیدکنندگان در حال توسعه و ارتقای وسایل نقلیه خود هستند، گفته است: «در حال حاضر، در دسترس بودن این وسایل نقلیه، مهمترین مسئله به شمار می‌آید. این دسته از خودروها، وسایل نقلیه ارزان‌قیمت محسوب نمیشوند و قیمت آنها هم حدودا دو برابر یک وسیله نقلیه فعلی است.»
کامیون‌هایی که آینده را تغییر می‌دهند
از آنجایی که خودروسازان، تعهدات الکتریکی را ارائه می‌دهند، بخش کامیون‌های نیمه سنگین هم در حال بررسی قدرت این صنعت در آینده است، اما انتظار نمیرود سوخت دیزل که نیروی گشتاور یا چرخشی مورد نیاز برای بارهای سنگین را فراهم میکند، به این زودی‌ها کنار گذاشته شود.
البته نیاز به ساخت ایستگاه‌های شارژ که مناسب با ابعاد این وسایل نقلیه باشند هم وجود دارد که بر اساس اظهارات گومز، برنامه‌ریزی و ساخت آن ممکن است تا چندین ماه طول بکشد. در واقع، حتی اگر برای جابه‌جایی بار توسط کامیون‌های بدون آلایندگی، از مشتریان حق بیمه اضافی دریافت شود، باز هم نیاز به این دسته از وسایل نقلیه و این نوع از فناوری در صنعت ما، بسیار بالاست.
«جوانا کریازیس»، مدیر برنامه Clean Energy Canada (حمل‌ونقل پاک) می‌گوید: «برچسب قیمت کالا و ایستگاه های شارژ، دو تا از موانع موجود در مسیر تحقق چنین اهدافی به شمار میآیند.»
البته، دولت فدرال در بودجه اخیر خود، یک برنامه کمک مالی جدید، به ارزش ۵۴۷.۵ میلیون دلار را در طول چهار سال، برای خرید وسایل نقلیه نیمه سنگین و سنگین بدون آلایندگی پیشنهاد داده است. دولت در کنار سایر اقدامات، می‌خواهد ۳۵% از کل فروش این نوع خودروها تا سال ۲۰۳۰، از نوع خودروهای بدون آلایندگی باشد.
کریازیس می‌گوید که این یکی از بلندپروازانه ترین اهداف در جهان به شمار می‌آید و باید در این زمینه، خیلی سریع پیشرفت کنیم.
بخش نفت و گاز طبیعی، با اختصاص دادن ۲۶% به خود، بزرگترین منبع انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشور محسوب می‌شود و بعد از آن هم صنعت حمل‌ونقل با اختصاص دادن ۲۵% به خود وجود دارد.
از سال ۱۹۹۰، انتشار گازهای گلخانه‌ای از کامیون‌های باری سنگین در کانادا، سه برابر شده و در سال ۲۰۱۹، از ۱۹ مگاتن به حدود ۶۵ مگاتن رسیده است.
بر اساس اظهارات کریازیس، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از وسایل نقلیه بزرگ، طرح بعدی کاهش آلودگی در این بخش به شمار می‌آید؛ اگرچه این وسایل بسیار پیچیدهتر از خودروها خواهند بود، زیرا طیف متنوعی از وسایل نقلیه وجود دارد؛ مثلا ونهای حمل‌ونقل، اتوبوسهای مدرسه و تریلیهایی که مسافت طولانی طی می‌کنند، اندازههای متفاوتی داشته و کاربردهای مختلفی هم دارند. این روند به قدری گسترده است که هیچگونه رویکرد واحدی وجود ندارد که بتوان از آن بهره برد.
شرکتها، هیدروژن و سوختهای زیستی را هم مورد آزمایش و بررسی قرار می‌دهند تا مشخص کنند که کدام منبع انرژی، برای صنایع مختلف، بهترین هستند.
در برنامه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای که در ماه گذشته منتشر شد، دولت فدرال، هدفی را برای بخش حمل‌ونقل تعیین کرده است که بر اساس آن، تا سال ۲۰۳۰ میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای باید بیش از ۲۳% کاهش یابد.