دکتر مصطفی حسنعلیان، استاد مهندسی مکانیک که پروژه‌ای منحصربه‌فرد را رهبری می‌کند، می‌گوید که با تاکسیدرمی پرندگان مرده، آن‌ها را به هواپیمای بدون سرنشین تبدیل می‌کند.
به گزارش گیشنیز حسنعلیان با داشتن دو مدرک کارشناسی ارشد، کار خود را بر روی پهپادهای بالدار که با مواد مصنوعی ساخته شده بودند، به پایان رساند.
این سناریو به‌لطف محققان در نیومکزیکو Tech که رویکردی غیرمتعارف برای نظارت بر حیات وحش اتخاذ کرده‌اند، به‌زودی امکان‌پذیر می‌شود.
حسنعلیان متوجه شد که این مدل‌ها بالاترین کارایی را در مقایسه با پرندگان واقعی ندارند و تصمیم گرفت با تبدیل پرندگان مرده به هواپیماهای بدون سرنشین، جان تازه‌ای به آن‌ها بدهد.
او گفت: «اکنون می‌توان از پرندگان مرده مهندسی‌شده به‌عنوان یک پهپاد استفاده کرد و تنها چیزی که برای زنده‌کردن آن‌ها نیاز داریم این است که اساساً یک مکانیسم ساییدگی طراحی کنیم و در بدن آن‌ها قرار دهیم. بنابراین آن‌ها دم، بال، سر و بدن خود را دارند، اما دیگر زنده نیستند. بنابراین ما مهندسی معکوس انجام می‌دهیم.»
او و شاگردانش وزن، فرکانس بال‌زدن و زاویه بال‌زدن پرنده را در زمانی که زنده است برای ایجاد چیزی مشابه محاسبه می‌کنند.
از آنجایی که آن‌ها هنوز قادر به پرواز پرندگان تاکسیدرمی خود با یک گروه از پرندگان واقعی نیستند، تیم مهندسی آزمایشات خود را در داخل یک قفس هواپیمای بدون سرنشین با پرندگان مکانیکی تقلبی انجام می‌دهند که به آن‌ها امکان می‌دهد شکل‌گیری و پرواز گروه پرندگان مهاجر را مطالعه کنند.
حسنعلیان توضیح داد که این مطالعات به پیشرفت صنعت هوانوردی مرتبط است.
او می‌گوید: «اگر ما یاد بگیریم که چگونه این پرندگان، انرژی را بین خودشان مدیریت می‌کنند، می‌توانیم از آن‌ها در صنعت هوانوردی آینده استفاده کرده و در مصرف انرژی و سوخت بیشتر صرفه‌جویی کنیم.»
علیرغم مزایای استفاده از این فناوری، استفاده از پهپادها نگرانی‌هایی را در مورد حفظ حریم خصوصی ایجاد کرده و دکتر حسنعلیان به‌خوبی از آن‌ها آگاه است.
طرفداران حریم خصوصی نگران هستند که هواپیماهای بدون سرنشین برای اهداف نظارتی نظامی یا اجرای قانون مورد استفاده قرار گیرند.
حسنعلیان ضمن اذعان به این نگرانی‌ها گفت: «ما نمی‌توانیم کاربرد این شیوه را برای انواع دیگر کاربردهای نظامی رد کنیم. اما چیزی که مورد توجه قرار می‌دهیم، عمدتاً کاربرد مدنی و به‌ویژه درک حیات وحش یا نظارت بر پرندگان است.»
حسنعلیان می‌گوید که او و تیمش تا دو سال آینده به کار روی این پروژه ادامه خواهند داد.
و مرحله بعدی کار آن‌ها آن است که بفهمند چطور می‌توان پرواز پهپاد پرنده تاکسیدرمی را طولانی‌تر کرد، زیرا نمونه اولیه فقط ۱۰ تا ۲۰ دقیقه پرواز می‌کند.