بر طبق یک نظرسنجی جدید، آخرین ترند کاری سال، «استعفای بزرگ» بود که در طول آن، متخصصان صنایع شغلی مختلف کار خود را به امید استخدام شدن با شرایطی بهتر ترک کردند.
در سال ۲۰۲۲، رکورد دیگری از استعفاها ثبت شد و ۴.۱ میلیون کارمند در ماه دسامبر شغل خود را ترک کردند و مجموع استعفادهندگان سال ۲۰۲۲ را به بیش از ۵۰ میلیون رساندند. این رقم در سال ۲۰۲۱ برابر با ۴۷ میلیون نفر و به‌دلیل درخواست دستمزد بالاتر و شرایط کاری بهتر بود. مطالعه جدید Paychex نشان می‌دهد که در حال حاضر از هر ۱۰ کارمندی که شغل خود را ترک کرده‌اند، هشت نفر از تصمیم‌شان پشیمانند.
Paychex، طی یک نظرسنجی از بین ۸۲۵ کارمندی که در دوره‌ی «استعفای بزرگ» کار خود را ترک کرده بودند و ۳۵۴ کارفرما به بررسی و ارزیابی تأثیر بیکاری و رضایت شغلی پرداخت.
محققان دریافتند که این افراد از نظر سلامت روان، ایجاد تعادل میان کار و زندگی، ارتباطات اجتماعی در محل کار و فرصت استخدام مجدد، با مشکل روبه‌رو شده‌اند.
بیشترین چالش مربوط به نسل زد است
به گفته Paychex، افراد نسل Zers بیشتر دلتنگ محیط کاری و همکاران خود می‌شوند و ۸۹ درصد از آن‌ها از اینکه استعفا داده‌اند، ابراز پشیمانی کرده و از نظر سلامت روان آسیب دیده‌اند.
جف ویلیامز، معاون راه‌حل‌های سازمانی و منابع انسانی می‌گوید: «استعفای بزرگ منجر به ناامیدی بسیاری از کارمندان برای جست‌وجوی فرصت‌های جدید شده و بیشتر آن‌ها را دلتنگ همکارانشان کرده است. ارتباط صمیمانه باعث ایجاد حس اجتماعی میان کارمندان می‌شود و فرهنگی مثبت را در شرکت‌ها ایجاد می‌کند که یکی دیگر از علل دلتنگی افراد برای شغل قبلی است.»
تحقیقات نشان داده‌اند که نه نفر از هر ۱۰ نفر عقیده دارند که صنعت شغلی آن‌ها پس از استعفایشان تغییر کرده و ۲۵ درصد بیشتر از کسانی که در همان صنعت به کار خود ادامه داده‌اند، ابراز پشیمانی کرده‌اند. نسل Zers فرصت کار در شرکت را از دست داده و نسل Xers تعادل میان کار و زندگی را.
ظاهرا امتیازات شغلی، مزایا و فرهنگی که باعث شد کارمندان جوان به این استعفای بزرگ بپیوندند، برای راضی نگه داشتن آن‌ها کافی نبوده است. با وجود اینکه بخشی از استعفاها به‌دلیل عدم رضایت از سلامت روان و تعادل میان کار و زندگی بوده، تنها حدود نیمی از شرکت‌کنندگان نظرسنجی گفته‌اند که در محل کار جدید خود از سلامت روان (۵۴ درصد) و تعادل کار و زندگی (۴۳ درصد) راضی هستند. متأسفانه نسل Zers، پایین‌ترین سطح سلامت روان مثبت و تعادل بین کار و زندگی را گزارش داده‌اند.
بدون وفاداری، بدون آزادی عمل
در حالی‌که اکثر کارفرمایان اعلام کرده‌اند که کارمندان قبلی خود را مجددا استخدام می‌کنند، برخی مردد هستند و وفاداری کارمندان را زیر سؤال می‌برند. زمانی‌که از آن‌ها درباره‌ی استخدام مجدد افراد دوران “استعفای بزرگ” نظرسنجی شد، ۲۷ درصد از کارفرمایان پاسخ مثبت دادند و اذعان کردند که حداقل یک‌باردر شرکت خود استخدام مجدد داشته‌اند، ۴۳ درصد از آن‌ها با پاسخ مثبت اعلام کردند که قبلا این تجربه را نداشته‌اند و ۳۰ درصد نیز پاسخ منفی داده‌اند.
ویلیامز توضیح می‌دهد: «ما معتقدیم که کارفرمایان بیش از هر زمان دیگری نسبت به بازگشت کارمندان مستعفی، دیدگاه مثبتی دارند.» وجود مازاد نیروی کار، مهارت‌های تخصصی، مدت زمان مورد نیاز برای انجام کار و آگاهی از کیفیت مورد انتظار، از دلایل استخدام ذکر شده‌اند. کسانی‌که برای استخدام مجدد تردید دارند وفاداری، جبران کردن و سوء ظن به انگیزه کارمند را از دلایل آن میدانند.
بسیاری از کارفرمایان شرکت‌های Medium-sized کارمندان قبلی خود را دوباره استخدام کرده‌اند. اما برای برخی دیگر، عدم وفاداری مانع از استخدام مجدد می‌شود. در حال حاضر استخدام مجدد کارمندان در حدود هفت درصد افزایش پیدا کرده، اما ۳۸ درصد از کارفرمایان تمایلی به ارائه مزایای جدید به کارمندان سابق ندارند. به‌طور کلی باید گفت که احتمال استخدام مجدد کارمندان توسط کارفرمایان کارخانه‌ها و مشاغل یدی که روزانه یا ساعتی دستمزد می‌دهند ۱۷ درصد بیشتر از کارفرمایان شرکت‌های اداری و مدیریتی است و تقریبا یک‌سوم از کارفرمایان علاقه‌ای به بازگرداندن نیروهای قبلی خود ندارند.
طبیعی است که کارمندان با یادآوری روزهای خوش گذشته کمی غمگین شوند، اما نباید روند زندگی را از کار انداخت.
نوستالژی دشمن رشد است. باید واقع‌بین بود. ارزش‌های خود را شناخت و با اعتماد به نفس به جلو حرکت کرد.
ساختن یک دیدگاه جدید مثل بهینه و بهتر کردن رزومه به کمک از یکی از دوستان و افزایش ارتباطات در LinkedIn، شرکت در رویدادهای مرتبط شغلی و افزایش مهارت با گذراندن دوره‌های مورد نیاز و کاربردی می‌تواند کمک کننده باشد.
ویلیامز همچنین می‌گوید از این شاخه به آن شاخه پریدن باعث می‌شود رزومه‌ای بی‌ثبات داشته باشید. اگرچه ممکن است همه‌چیز در حال حاضر تیره و تار به‌نظر برسد، اما برای همیشه ادامه نخواهد داشت.
«استعفای بزرگ» نه تنها دفاتر کار، بلکه ذهن کسانی را که به‌دنبال فرصت‌های کاری بهتری بوده‌اند، تغییر داده است. اما خبر خوب این است که هنوز برای استخدام مجدد توسط کارفرمایانی که اتفاقا به افزایش مزایای کارمندان خود نیز فکر می‌کنند، امید است.